درخت گل فردوسی

نام : درخت گل فردوسی

نام انگلیسی : Cockspur Coral Tree

تاریخچه :

این درخت بومی  آرژانتین، اروگوئه، جنوب برزیل، پاراگوئه و درخت رسمی شهر لس آنجلس و گل آن، گل ملی دو کشور آرژانتین و اروگوئه است.

معرفی محصول :

درخت گل فردوسی یا درخت مرجان، درختی کوچک از خانواده Fabaceae با شاخه های گل دهنده که با زیاد شدن عمرشان قهوه ای رنگ می‌شوند و پس از جوانه دهی می‌میرند و شاخه های قوی از ریشه یا بیخ ساقه بر می‌خیزند.

ارتفاع این درخت 5 تا 8 متر نیز می‌رسد، اگرچه در آرژانتین ارتفاع آن به 10 متر نیز می‌رسد.

این گیاه دارای ریشه های عمودی است، که دارای گره هایی حاوی باکتری های تثبیت کننده نیتروژن هستند وعمل تثبیت نیتروژن را انجام می‌دهند.

درخت فردوسی دارای تنه چوبی با شاخه هایی پوشیده از خارهای قوی می‌باشد. دمبرگ های این گیاه نیز در بعضی موارد دارای خارهایی هستند.

برگ ها و میوه ها :

برگ های این درخت نیزه ای، تخم مرغی شکل یا کشیده، به طول 10 تا 15 سانتی‌متر، به رنگ سبز تیره و بدون کرک هستند.

میوه ها به صورت خشک و از نوع لگوم ها یا نیام داران هستند. بذرهای قهوه ای رنگ و استوانه ای شکل در این لگوم ها جای دارد. گلدهی این گیاه از اردیبهشت ماه آغاز و تا اواخر مهرماه ادامه دارد.

گل ها به رنگ قرمز خونی درخشان و طول ۵ سانتی‌متر هستند، که در برخی مناطق رنگ گل ها صورتی است و به صورت مجتمع در گل آذین های خوشه ای حضور دارند.

این گل ها دارای شهد فراوانند که حشرات را به خود جذب می‌کنند، بنابراین گرده افشانی آن توسط حشرات انجام می‌شود.

بذر درخت فردوسی دانه ایست که از یک غلاف خشک به دست می‌آید، که شامل حدود 8-10 دانه قهوه ای لوبیا شکل که زیر زمین و در شرایط مطلوب جوانه می‌زنند.

شرایط کاشت و نگهداری :

خاک مناسب :

این درخت به خاکی با زهکشی خوب و کمی اسیدی با ph بین 6 تا 7 نیاز دارد.

آبیاری مناسب :

میزان آبیاری به عوامل مختلفی مانند آب و هوا، فصل، نوع خاک و سن گیاه بستگی دارد.

به طور کلی این درخت به آبیاری متوسط نیاز دارد. در آب و هوای گرم، فصل رشد ( بهار و تابستان ) و در خاک شنی نیاز به آبیاری بیشتر است.

درختان بالغ با سیستم ریشه ای تثبیت شده، شرایط خشک تر را نسبت به درختان جوان تحمل می‌کنند.

نور مناسب :

این درخت برای رشد بهتر، برگ های شاداب و تولید گل فراوان به 6 تا 8 ساعت نور مستقیم خورشید در روز نیاز دارد.

دمای مناسب :

درخت فردوسی، در آب و هوای گرم رشد می‌کند و دمای بین 18 تا 30 درجه سانتی‌گراد را ترجیح می‌دهد.

رطوبت مناسب :

این درخت به رطوبت متوسط تا زیاد نیاز دارد. محدوده ی رطوبت ایده آل برای آن 60 تا 70 درصد است.

هرس :

بهترین زمان هرس این درخت، اواخر زمستان یا اوایل بهار است.

با استفاده از ابزار تیز و تمیز، شاخه های مرده، بیمار و آسیب دیده را جدا کنید.

شاخه های متقاطع یا ساییده شده را برای بهبود جریان هوا و نوردهی حذف کنید.

کود دهی :

بهترین زمان کود دهی، اواخر زمستان یا اوایل بهار، قبل از شروع رشد جدید است. کود دهی در اواخر پاییز یا زمستان موجب رشد ضعیف و آسیب به درخت در زمستان می‌شود.

برای این کار، گیاه را با کود متعادل npk با نسبت 20-20-20 تغذیه کنید.

برای رشد بهتر، کود های جلبک، اسید آمینه ، اسید فولویک و اسید هیومیک مصرف کنید.

گلخانه و نهالستان فروزانی